Ik heb toch zo'n verdraaid omvangrijke aversie tegen fooien geven en de sociale frictie die het met zich mee brengt; met name in het buitenland. Neem m'n geld, neem alles, maar laat mij je niet moeten beoordelen met een paar centen.
Misschien is mijn brein wat extreem, maar bij tijd en wijle zit ik het halve diner in m'n achterhoofd met hoe ik iemand niet te min doe of juist ongemakkelijk laat voelen met te veel.
De 10% regel bij eten gaat aardig, maar dan kom je soms ook net vaag uit; en bij een laatste hoteldag werkt dat in mijn beleving ook niet goed (afhankelijk van het land). Om niet te spreken van hoe suf het voelt bij pinnen om af te ronden, wat soms selfs een extra actie van het personeel vergt aan 't pinapparaat.
Hoe doen jullie dat en hoe ga je er mentaal mee om?
TL;NG:
Haat aan de fooi en help deze dwaas.
Ik geef alleen fooi bij een van de drie redenen;
De laatste heb ik nog niet meegemaakt.
Ik heb het een paar maand geleden meegemaakt dat ik sushi bestelde en het eerste wat bij de bezorger uit de mond kwam was 'waar is mijn fooi?' Ik moest leterlijk mijn eten uit zijn handen pakken en heb de deur dichtgedaan.